kuşlar..


bir yangının küllerini soluyorum
penceremde mavilikler yok
göğüs kafesimde kuşlar beslerdim eskiden
şimdilerde sokağımdan kediler bile geçmiyor
sokaklarda telaşlı yürümek istiyorum
çünkü bu biraz da yaşıyorsun demektir
geç kalacağım hiçbir yer yok
epeydir otobüslerin peşinden koşmuyorum
bir savaşta yerle bir olan ordunun gazisi gibiyim
saklanmışım da bir ben sağ kalmışım sanki
bu yüzleri tanımıyorum, bu sesleri de
tanıdığım herkes bir yerlerde gömülü
ucu bucağı yok sancılarımın
ucu bucağı yok hayal kırıklıklarımın
söyle ey ucu bucağı olmayan gökyüzü
herkese mavi de, bir tek bana mı grisin?
bedenimde kederler ilikli son düğmesine kadar
nefes alamıyorum, ama nefessiz de değilim
bütün pencerelerden ışık saçılıyor sokağa
ben odamda gözlerimi karanlığa alıştırıyorum

bir şeyler anlatacaktım ama bunları değil
balkondan son izmariti atıyordum az evvel
şahit olduğum manzara yazmaya itti beni,
öyle bir yerdeyim ki, 

burada kuşlar cıvıldamıyor, çığlık atıyor

Bu blogdaki popüler yayınlar

hep çirkin

nerden başlasam..

özetle..